Filmreview: The impossible

The Impossible kwam in december vorig jaar uit in de bioscoopzalen  Ik had reeds trailers gezien van deze film en dat maakte me wel nieuwsgierig naar meer. The Impossible is een film gebaseerd op een verhaal van een familie die in 2004 de tsunami in Zuid-Oost-Azië meemaakte. 
De tsunami op zich was voor mij erg pakkend. In zo'n zaken laat ik me altijd meeslepen. Ik kan mezelf bij wijze van spreken moeilijk inhouden om niet in tranen uit te barsten wanneer in zoiets op het nieuws bekijk (hetzelfde met bijvoorbeeld de aanslagen van 9/11). Ik wou zien of de film me ook zo kon ontroeren en hoe de familie deze dramatische ervaring heeft meegemaakt. Ik hoop zelf nooit in zo'n gelijkaardige situatie terecht  te komen, en deze film heeft deze hoop nog eens honderd maal verhoogd.

De trailer lokte veel reacties uit. Mensen vonden de trailer te confronterend, te hard, te expliciet. Persoonlijk begrijp ik niet waarom mensen klagen over zoiets. De feiten hebben zich voorgedaan en waren wel degelijk zo hard en zo dramatisch zoals ze in de film voorgesteld worden. Meer nog, het script van de film werd waarschijnlijk nog gematigder opgemaakt in vergelijking met de werkelijkheid...
In het onderstaande artikel schrijft de Standaard dat de overlevenden van de tsunami enorm geshockt waren bij het bekijken van de beelden. Dit begrijp ik enigszins wel maar moet zo'n drama dan vergeten worden? Ik denk het niet. Bovendien zijn de problemen in Zuid-Oost-Azië nog steeds niet opgelost en kunnen ze nog veel hulp gebruiken bij de heropbouw. Veel geld is namelijk in de doofpot verdwenen via corruptie en vriendjespolitiek. Door deze film wordt deze gedachte nog eens extra benadrukt, terwijl iedereen dit voor de film al lang uit het oog verloren was.  

Trailer ‘The Impossible' schokt overlevenden tsunami

Ik was vastberaden dat ik de film moest zien! Dus bij de eerste en beste gelegenheid die er was, haastte ik me naar de cinema om de film te bekijken. 

Ik moet zeggen, de film is aangrijpend. Ik huil nooit tijdens films ( néén, zelfs niet bij The Broken Circle Breakdown alhoewel iedereen mij daarvoor zot verklaart...) maar bij deze film had ik het toch wel moeilijk. Het verhaal is zo pakkend, ik kan me onmogelijk voorstellen hoe het moet geweest zijn om zelf een deel uit te maken van dit drama die zich in 2004 voordeed.

De film behoort vandaag nog steeds tot één van de beste films die ik ken. Vooral wanneer je weet dat het verhaal waargebeurd is, leef je je nog meer in in de situatie van de familie die een weekje op vakantie ging om te ontspannen maar wat voor hen uitdraaide in een nachtmerrie.

Dus voor mensen die deze film nog niet bekeken hebben, zeker doen. Ik heb hem ondertussen al drie maal bekeken, wil dus al iets zeggen! :)